ta-şın-dık

Ve;

Taşındık!

Cuma günü aksiliklerle dolu, yardımcı ablayla eve geldiğimizde, sular kesik, fişe takarsın süpürge çalışmaz, engelli parkur gibi bir gün ama, sabır sabır sabır.
Gecesi toplanma, toplanma, toplanma, yardıma gelen cici arkadaş. Sonra eşim, kuzenim, kırılmaması gerekenleri, arabayla nazikçe yeni eve bırakmaları.
Cumartesi, eski evle son bir veda, işe doğru yola çıkış.
Evde kalan sevgili, ortadakileri toplamak, rafları, gardrobu sökmek paketlemek.
İş çıkışı yeni eve geçip, sakin sakin eve getirilenleri yerleştirmece. Nasıl keyif. Püfür püfür rüzgar.
Karşı balkondaki erken ergen kızların dinlediği korkunç müzikler bile keyfimi kaçıramadı:)
Sonra akşam vakti, evimiz sırtında çıkıp gelen sevgili.
Günün kahramanı kendisi. Unuttuğu, kırdığı bir şey yok, onca yorgunluğuna rağmen yüzünde aşık olduğum gülümsemesi.
Birtanecik arkadaşım, halamız ve diğerleri...
Elektronikleri takmaca, gardrobu kurmaca, muhabbet.
Kutusunun içinde korkudan kaskatı kesilmiş Duman:)
Bir İkea klasiği; yapım klavuzu gelmediği için kurulamayan bir eşya ve bulmaca çözer gibi evdeki herkesin fikir beyan edişi, en sonunda öylece bırakıp, uyumak üzere evlere dağılma...-biz halada uyuduk-
Bu arada, Duman'ın köşesi hazırlandı, eve bırakıldı kendisi, umarım güzel bir gece geçirmiştir deli kızım.

Şimdi, günaydın;

Sinem'in önerdiği vakum poşetlerin siparişini verdim, uyanır uyanmaz. Eve gidip o dağınıklığı düzenlemek, her şeyi tazelemek için sabırsızlanıyorum, önce bir Pazar kahvaltısı etmeliyiz.

Yardım eden, dua eden, telaşımıza yetişen, heyecanımızı paylaşan herkese teşekkürler.

Artık yeni evimizdeyiz.