kışuykusu

Hani bazen tam da bahar gelmiş zannederken, kış gelir ya,

Hayat bütün angaryalarını hani önünüze sunar,

Birikir birikir de bardak dolar bazen,

Yenik düşer gibi hissetmek, hiç de yenik değilken,

Neye ve kime yönelteceğini bilemediğin bir öfke içinde, kızgınlık,

Sonra eskiden ve uzun bir süre dostun olmuş ama öyle kalmamış birini görmek, değerlerini kolayca bir başkasınınkiyle değiştirmiş olduğunu görmek, tam da bu yüzden hala dostun olmadığını bir kez daha anlamak.

Anlatmaya nereden başlayacağını bile bilmediğin haller, ama konuşmaya bir başlasan hiç susmayacağın...

Napmak lazım bilemezsin...

Ben kış uykusuna yattım, 12 saatten fazla yarı uyur yarı uyanık hallerden kendime hal beğendim.


Sonra güneş açtı yeniden...


5 yorum:

yass dedi ki...

dongu bu zaten.. iyi..kotu..hava acar..hava kapar..sıcak olur sonrasında soguk..hayat ıste.. hep aynı

Tanya's dedi ki...

Ve güneş hep doğar.

Damlo dedi ki...

anlatmaya nerden başlayacağımı bilemeyip ama bi başlarsam kendimi durduramayacağımı bildiğim ruh hali. ve ortada kallavi bişi yokken yenik hissetmek kendini.
bende de sık vuku buluoor kendileri. çok mu tanıdık? sanmam.

uyudun uyandın ve güneş.

mortingen dedi ki...

sıkıysa açmasın ..

:)

çınar dedi ki...

yazı çok güzel olanca netliğiyle ama bir yerlerden tanıdık ve gelip içine oturan ellerine sağlık.