karavan

Hayalimdeki işi buldum mu ben sahiden?

Evdeyim, tıkır tıkır zihnim ve klavyem çalışıyor, çalışıyorum, yoruluyorum, dinleniyorum, kelimelerle oynuyorum.

Bir mola verip yemeğime bakıyorum, hop bir de kahve yapıyorum kendime koca fincan, iki satır kitap okuyorum, bir kaç ilmek örüyorum, sonra yeniden çalışmaya dönüyorum. En sevdiğim kazak üzerimde, parmak uçlarım mor, burnumda yeni yıkanmış çamaşırların kokusu...

Akşam sevdiceğim geliyor, yorgun oluyorum ama bitkin değil ve fazlasıyla mutlu, huzurlu.

Evde çalışmanın da zorlukları var tabi, bir disipline sahip olman gerekiyor, arkadaşların "ya akşam yaparsın bir kahve içelim beraber" demelerine karşı koyman, ne olursa olsun erken uyanman, güne güzel ve dinç başlaman, seni bekleyen ev işlerine öncelik tanımaman, düzenli bir çalışma ortamına sahip olman...

Çok gerekmedikçe dışarı çıkmıyorum. Sevdiceğimle yaptığım gezintiler hariç. Diğerlerini istemiyorum şu sıra.

Hem evimi karavan gibi kullanabiliyorum ben, canım nereye isterse oraya çekiyorum...