hayvansevmezler

Nasıl hayvanseverler birbirlerine benziyorlarsa ve bir takım ortak özellikleri varsa, işte hayvansevmezler de aynı şekilde benzerlik gösterirler.
Kediniz varsa mesela, bu hayvansevmezlerin yapacağı yorumlar üç aşağı beş yukarı benzerdir;

"ıyy evin içinde mi besliyorsunuz?"

-Hayır çiftliğin bahçesinde kalıyorlar. Bu nasıl bir sorudur, biz nerde kalıyorsak onlar da elbette orda kalıyor.

"Hastalık falan kapmayın"

-Evde beslediği kediden hastalık kapan bir kişiyle tanışmış mıdır merak ediyorum. Hayvan eşittir hastalık.

"Tüyleri dökülüyor mu?"

-Hayır yer çekimine karşı koyabilen tüyleri var. Soran kişinin saçları dökülmüyor olmalı.

"E bebek olunca ne yapacaksınız?"

-Şu ana kadar evdeki bebeği boğan, öldüren, yiyen bir kedi hiç duymadım. Evet hamileyken dikkat edilmesi gereken bir durum var o da, toksoplazma, bu da dışkıdan geçen bir şeydir ve dikkatli davranıldığı takdirde korunmak mümkün. Bunun dışında hayvanla büyüyen çocuklar ilerde böyle hastalıklı yetişkinler olmaz bence.

"Cinsi ne?"

-Aynı kişi, "nerelisin, peki baban nereli, peki eşin nereli bıdı bıdı bıdı?" diye de sorabilme potansiyelindedir. Cins olarak bildiği bir tek siyamdır genelde. Siyam dersen sevinir, yok hayır söz konusu bir sokak kedisiyse, "ıyyy"dır yine.

"Mamaya para mı veriyorsunuz, yemek artıklarını versenize"

-Teşekkür ederiz, biz bunu düşünememiştik, iyi ki birisi söyledi. Bu soruyu soranlar bir canlıya verilen emeği parayla ölçer ayrıca. Veterinere bilmem kaç kuruş vermek yerine bir yardım kuruluşuna bağış yapmak gibi dahiyane fikirlerle gelebilirler. Koltukları tırmalıyor olması da telafisi olmayan bir derttir aynı şekilde onlar için.

"E tuvaletini nereye yapıyor bu?"

- Bu soruya "mutfak tezgahına ya da lavaboya" dememek için kendimi zor tutuyorum genelde. Siz nereye yapıyorsanız, aynen onlar da, belli bir yere yapıyorlar.

Bu karakterlerin daha da gelişmişleri vardır, evinize geldiklerinde fırın-basan-arena-ekibi tavrı içinde olabilirler, onlara tavsiyem; şu yemek yarışmalarına falan katılmaları, bu tavır ancak öyle ortamlara yakışıyor çünkü. Bazıları, küçük çocukla kedi beslenen eve gelmemenin daha uygun olabileceğini düşünürler falan. Tabi siz güler geçersiniz, sigara içiyorsa mesela aynı kişi gülmeleriniz kahkahaya dönüşür, çünkü sigara sağlığa ve tabii çocuğa zararlıdır evet ama kedi asla:)

Onlar bir canlıyı sevmenin, dostluk kurmanın, onun sorumluluğunu almanın mutluluğunu bilemezler ne yazık ki. O deli kedilerin biricik arkadaşlarınız olduğunu... Bağlanmanın güzelliğinden haberleri yoktur. Onlar bağlansa bağlansa, peluş hayvanlı anahtarlıklara, bilmemnemarka kahveye, harikabrowniyapan kafeye, lcd tvye falan bağlanabilirler ancak.

Özgür ruhlar evlere, mobilyalara, konfora, iş yerlerine bağlanamazlar, kök salamazlar oysa. Yalnızca aşkla ve sevgiyle bağlandıklarıyla beraber kök salabildiklerini ve onları gittikleri her yere götürebildiklerini anlamaz ötekiler. Diğerleri vitrin tozu alırken, kedi tuvaleti temizlemeyi tercih etmeleri ondandır işte.

Hayvan bakılan ev pis değildir. Bunu düşünenlerin temizlik anlayışı reklamlardaki "beyaz, daha beyaz, en beyaz" ifadelerinin hipnozuna uğramış zihinlerdir sadece. Görünmez mikroplarla savaşadursun onlar, hayat akıp gider bütün keyfiyle.

Daha beterleri vardır ki onlar kürk giyer mesela. Yeryüzünden yok olsunlar bence. Aldıkları her hangi bir ürünün hayvanlar üzerinde test edilip edilmediğine bakmazlar, napsındırlar o markanın kreminden vazgeçemiyordurlar...

Kendi evinde hayvan beslemeyen, ama sokaktakilere sevgi duyanlara, mama verenlere, kovalamayanlara, su bırakanlara tuhaf tuhaf bakan, kaçık muamelesi yapan da yine bunlardır.

Bir hayvansevmez gördüğünüzde size tavsiyem, olay mahallini hızla terketmeniz ve diyaloğu kesmeniz. Çünkü bence onlar, en basit tanımla kötüdür.

Kö-tü!

/

Resim: Küçük Prens ve tilkisi:

“İnsanlar,” dedi tilki, “tüfeklerle dolaşırlar ve avlanırlar. Tam bir baş belasıdırlar. Bir de tavuk yetiştirirler. Tüm işleri bundan ibarettir. Sen de mi tavuk arıyorsun?”“Hayır, ben arkadaş arıyorum. Ama ‘evcil’ ne demek?”“Bu pek sık unutulan bir şeydir. ‘Bağ kurmak’ anlamına gelir.”“Bağ kurmak mı?”

“Evet. Örneğin, sen benim için sadece küçük bir çocuksun. Diğer küçük çocuklardan hiçbir farkın yok benim için. Sana ihtiyacım da yok. Aynı şekilde, ben de senin için dünyadaki yüz binlerce tilkiden biriyim sadece. Bana ihtiyaç duymuyorsun. Ama beni evcilleştirirsen eğer, birbirimize ihtiyacımız olacak Sen benim için tek ve işsiz olacaksın, ben de senin için.”“Anlamaya başlıyorum” dedi küçük prens. “Bir çiçek var. Sanırım o beni evcilleştirdi.”“Olabilir. Dünyada her şey mümkündür.” dedi tilki.

...

“Yaşamım çok monotondur. Ben tavukları avlarım, avcılar da beni.
Bütün tavuklar birbirine benzer. Bütün insanlar da öyle. Bu yüzden biraz sıkılıyorum. Ama beni evcilleştirirsen eğer, yaşamıma bir güneş doğmuş olacak. Senin ayak seslerin benim için diğerlerinden farklı olacak. Ayak sesi duyduğum zaman hemen saklanırım. Ama seninkiler, bir müzik sesi gibi beni gizlendiğim yerden çıkaracaklar. Şu ekin tarlalarını görüyor musun? Ben ekmek yemem. Buğday benim hiçbir işime yaramaz. Bu yüzden de bu tarlalar bana hiçbir şey hatırlatmazlar. Buna üzülüyorum. Ama sen beni evcilleştirseydin, bu harika olurdu. Altın renkli saçların var senin. Ben de altın renkli başakları görünce seni hatırlardım. Ve rüzgarda çıkardıkları sesi severdim. Sustu tilki ve uzun bir süre küçük prensi izledi.“Senden rica ediyorum. Lütfen beni evcilleştir!” dedi.“Elbette” dedi küçük prens. “Ama pek fazla vaktim yok. Yeni arkadaşlar edinmem ve birçok şeyi anlayabilmem gerekiyor.”“Sadece evcilleştirdiğin kişiyi anlayabilirsin” dedi tilki. “İnsanlarınsa hiçbir şeyi anlayacak vakitleri yoktur. Her şeyi dükkandan hazır alırlar. Ve arkadaşlar dükkanlarda satılmadığı için de, hiç arkadaşları olmaz. Eğer bir arkadaşın olsun istiyorsan, evcilleştir beni!”“Ne yapmam gerekiyor peki?” diye sordu küçük prens.“Çok sabırlı olman gerekiyor. Önce çimenlerin üstüne, biraz uzağıma oturmalısın. Ben gözümün ucuyla seni izleyeceğim, sen hiçbir şey söylemeyeceksin. Sözcükler yanlış anlamalara neden olurlar. Ama her gün, biraz daha yakına gelebilirsin.”Ertesi gün küçük prens yine geldi.“Her gün aynı saatte gelmelisin” dedi tilki. “Örneğin öğleden sonra saat dörtte gelirsen, ben saat üçte kendimi mutlu hissetmeye başlarım. Zaman ilerledikçe de daha mutlu olurum. Saat dörtte endişelenmeye ve üzülmeye başlarım. Mutluluğun bedelini öğrenirim."

...