burdayım
Zannettim ki, internetimde sorun var, başımızdakilerde sorun olduğunu unutmuşum bir an.
Sonra Deryik söyledi de haberim oldu.
Şaka gibi.
Çok kötü bir şaka gibi.
Ben taşımıyorum bir yere kendimi, köşe kapmaca oyununda yokum. Wordpress de kısa bir süre önceye dek sansürlüydü zaten. Hop oraya hop buraya, bu yasağa uyamam, çünkü mantıksız. Okumayan okumayabilir. Sorun değil, burdayım gitmiyorum. Hem "demokrasilerde çareler tükenmez" ya, ktunnel benzeri çözümler var.
Tek güldüğüm şu, sansürler, ölümler ülkede neleeer neler olurken, hiç umrunda olmayan kayıtsız bir kitle var ya, nihayet onları da etkileyecek bir şey oldu, belki farkında varırlar bir şeylerin kim bilir.
Yani hala da idrak edebilmiş değilim sahiden.
Ama neye şaşırıyoruz ki bu kadar, çok uzak değil, sobalarda kitapların yakıldığı, yasakların her türlüsünün yaşandığı dönemler, ortam dijital sadece ama zihniyet aynı.
Söyleyecek çok şey var.
öfkeöfkeöfkeöfkeöfkeöfke
oh
Çekmecelerim düzenli, pencere önü çiçeklerim mutlu, mutfakta hoş kokular...
Vakitsizlikten yapamadığım ne çok şey varmış meğer.
Tamamen dinlenerek geçen bir haftanın sonunda, evde ders verdiğim sakin, hoş, rahat, telaşsız kitleme kavuşuyorum yeniden. Bu en sevdiğim çalışma hali. Mutlu olduğum şeyi yapıyorum ve hatta unutup şaşırıyorum, ödeme yapıldığında.
Öfke biriktirmemeyi öğrendim içimde.
Patron kişisinin, nerde olursa olsun, hangi konum, hangi dünya görüşü, hangi hal üzere olursa olsun, temelde birbirine benzediğini öğrendim. İlk kez olduğu için biraz sarsıcı bir dersti ama olsun.
Emeğinin üzerine bir bardak soğuk su içmeyi bir de...
Ama değdi. Değiyor. Bu huzur hali için kesinlikle değiyor. Gün içinde ne istersen giyme özgürlüğü, stressiz hal. Cildim bile kendine geldi. Ben anladım ki, "çalışan anne" olamam hiç bir zaman, olmayacağım. Otorite bana göre değil bir kez daha anladım. Kendi halime bırakıldığım halim en sevdiğim. Ve en verimli olduğum.
Bu süreçte yanımda olan sevgilime minnettarım. "Ben demiştim" demediği için en çok. Kararım ne olursa olsun desteklediği için. Hak verdiği için, dinlediği ve teselli ettiği için.
Evet O demişti, suistimale ne kadar açık olduğunu ve iyi niyetin sonucunun böyle sonuçlanabileceğini... Ama onun geçtiği sınav, bana kanaat notu olmuyor, yaşayarak görüyorsun.
Sevdiğim bir arkadaşımla, öğle üzeri kahvemizi içtik az önce, hala bebek görmeye gelenler var, bu kez armağan en sevilenden bir paket kuru mama, o gitti şimdi, ben bu satırları yazıyorum ve mutfağa doğru yol alıyorum, keyfimce bir şeyler pişirmek için...
out of work
Benim kısacık ömrüm için uzun bir süre teşkil eden bir yıl süresince, her sabah gittiğim, alıştığım, emek verdiğim yerden ayrıldım.
Çekmecede kalemlerimi, askıda şalımı, dolapta elma çayımı bıraktım.
Elimi kolumu sallayarak çıktım. Çantamı bile almayı unutarak:) Evet oldukça komik aslında ama o an, taksiye atlayıp kuzenimin iş yerine giderken gözlerimden gelen yaşlar neşeden değildi elbette.
Ben ardıma bakmam pek, gitmekten emin olmadan gitmem. Aniden almışım gibi görünen kararlar, içimde ağır ağır demlenir, kimse farketmez. Ben bu kararı uzun zaman önce vermişim meğer, vakti bugüneymiş. Hooooop çıkıverdim bir öğlen.
Yepyeni bir sayfa açılıyor şimdi. Tertemiz ve dingin günler, sakin sabahlar, öğle uykuları, ekmek kokuları, akşam yemeği telaşları, günün her saati istediğini giyme özgürlüğü, kalabalığa çıkmaktan azad olma hali...
Ben acayip hafifledim.
Paris, je T'aime ise, süperello bir film kesinlikle... Benim takipçisi olduğum Coixet'in dışında, Godard, Johnny Depp'ten de filmler var ki şahane. Bir de Gerard Depardieu, Natalie Portman da filmden aklınızda kalacak yüzlerden...
İstanbul için benzer projeler, neler neler yapılabilir hayali bile heyecanlandırıcı. Sokaklarda dolaşarak, mini mini hikayelerle... Ah bir kaldırım yapmaktan başımızı kaldırıp, sanat yapabiliyor olsak...
Üstelik ne de yakışır İstanbul'a, zira "İstanbul'u sevmezse gönül, aşkı ne anlar?"
crazy about Lush
Bayıldım bayıldım hastasıyım.
Zaten kullandığım kozmetikler, hep doğal ürünlerdir, bu benim için önemli sahiden.
Bayramdan önceki günlerden biriydi, öylesine gezinirken giriverdik Lush'a sevgilimle. Yok internetten almak yetmez, gidip her bir naneye dokunmalı, -gene de temkin iyi olabilir, dokunulan her şeyi gaza gelip alma olasılığı çok yüksek- tek tek denenmeli, oh hepsine bulaşmalı, karnınız açsa falan dikkat edin amanın yenilesi şeyler var.
Bir dolu şey aldım ve kullandığım süre boyunca acayip memnun kaldım hepsinden. Harika ürünler, muhteşem kokuyorlar ve gerçekten de işe yarıyorlar. Şimdi en çok banyo köpüklerini meraktayım. Acayip hem de.
Body shop haltetmiş, aldığım hiç bir üründen memnun kalmadım, sadece öylesine alınmış kokulu ürünlerini sevdim. Cilt ürünleri falan berbat.
Body Shop sucks, Lush rulez.
Tek sorun, yanılıyorsam düzeltin lütfen ama, neden o koyduğunuz mini kaplar plastik? Hani çevreye duyarlı olma kaygınız var diye soruyorum.